محتوا
- دین و کنجکاوی فکری می تواند بین یک زوج عاشق عاشقانه ایجاد کند
- پیدا کردن یک زندگی جدید
- بهره گیری از آشفتگی های گذشته
چهل و پنج سال پیش ، مه گذشته ، گفتم: "دارم". در اوایل دهه شصت ، به عنوان فرزند طلاق ، وقتی ازدواج کردم قسم خوردم که برای همیشه خواهد بود. در سال 1973 من و شوهرم فیلادلفیا را به مقصد کانکتیکات ترک کردیم و یک تجارت کوچک خریداری کردیم. من برای تکمیل لیسانس در کالج کانکتیکات ثبت نام کردم.
شوهرم جاه طلب بود و دیری نپایید ، ما موفق شدیم از بدهی خارج شویم ، صاحب یک خانه شویم و به طور متوسط به طبقه متوسط تبدیل شویم.
هر دوی ما فقیر شده بودیم ، بعد از مدرسه شغل های عجیب و غریبی کار می کردیم و برای کمک به خانواده هایمان تلاش اولیه می کردیم. با افزایش ثروت ، آزادی بیشتری برای انتخاب خاص ، که من می خواستم تبدیل شوم ، ایجاد شد ، اکنون که زندگی ما از نظر مالی کمتر تحت فشار است.
توجه اصلی من از تمایل به داشتن فرزندان و خانواده به سمت تحصیل در رشته روانشناسی و یادگیری آنچه باعث ایجاد تیک در افراد می شد ، دور شده بود.
شوهرم به ایمان خود نزدیک شد و از آرامش مادی ما سپاسگزار بود ، اکنون او می خواست زندگی معنوی خود را عمیق تر کند. دیری نگذشت که زوج درمانی راهی برای ما بود تا بدون سرزنش و اتهام در جاده با این چنگال روبرو شویم.
مسیحیت به عنوان نوه بازماندگان هولوکاست راهی نبود که بتوانم طی کنم.
وفاداری شوهرم به تعالیم عیسی واقعیتی بود که اعتقاد من را تا زمان مرگ به چالش کشید. این یک طلاق دوستانه بود.
دین و کنجکاوی فکری می تواند بین یک زوج عاشق عاشقانه ایجاد کند
چه کسی فکر می کرد که دین و کنجکاوی فکری می تواند بین 2 نفری که عاشق یکدیگر بودند ، تنگنا ایجاد کند؟ کدام مجله زنانه به شما لباس زیر سکسی نمی گوید و تکنیک بهتر در رختخواب می تواند هر ازدواج را حل کند؟
من با پول حاصل از طلاق ، تحصیلات تکمیلی را ادامه دادم و به فیلادلفیا رفتم تا MSW را دنبال کنم ، که در اوایل دهه 80 آن را به پایان رساندم. من به طور پراکنده با هم ارتباط داشتم ، زیرا مسیر شغلی من متمرکز شد. انتخابهای باریکی بود و دوستیابی اینترنتی هنوز موردی نبود. صرفنظر از اینکه چند جلسه کور را امتحان کرده ام یا دوستانم را معرفی کرده اند ، نمی توانم خود را در روال زندگی با کسی تصور کنم ، یک بار خودم را به زندگی وفق دادم. من با اشتیاق زیادی زندگی می کردم و بیش از حد سیگار می کشیدم.
در اواسط دهه 90 پس از علاقه به کمک الکل و معتادان به بهبودی به عنوان درمانگر ، به سان فرانسیسکو نقل مکان کردم.
من در سال 1986 هوشیار شده بودم و از حمایت و اجتماع قدردانی می کردم که به من این امکان را داد تا خود را عمیق تر بدون "باید" ها و فشارهای ضروریات فرهنگی بشناسم. من همیشه به درامر خودم می رفتم و سان فرانسیسکو به من فرصتی داد تا گزینه های سبک زندگی را کشف کنم ، هرگز تصور نمی کردم.
پیدا کردن یک زندگی جدید
هنگام برگزاری سمینار اعتیاد در تابستان 1995 برای مددکاران اجتماعی منطقه خلیج ، من به عنوان یک مجری مشترک تعیین شدم که معلوم شد آقای راست است.
کار مشترک به من فرصتی داد تا نه تنها فلسفه بهبودی خود را به اشتراک بگذارم ، بلکه در مورد مبارزه او برای دستیابی به حکمت و لطف زندگی خود نیز اطلاعات کسب کنم.
او والدین مجردی بود ، پسر نوجوان خود را در برکلی بزرگ کرد و برای تغییر شیوه زندگی عجله ای نداشت. من یک تمرین مدیتیشن و اجتماع در سانفرانسیسکو ایجاد کرده بودم و علاقه ای به انتقال به خلیج شرقی نداشتم.
با سرعت 23 سال به جلو ، ما تبدیل به یک روح جانشین فداکار شده ایم. پسرش ازدواج کرده و به نیویورک نقل مکان کرده است و ما الگویی از تعطیلات آخر هفته و چهارشنبه شب با هم و سه شنبه و پنج شنبه را به تنهایی حل کردیم.
بهره گیری از آشفتگی های گذشته
در نگاه آینده ، همه چیز بسیار بی زحمت به نظر می رسد و من حدس می زنم ملاقات در اواسط دهه چهل با کارهای شخصی بسیار زیاد در کمربندمان همه چیز را ساده کرده است. یا شاید ما از دل شکستگی ، تنهایی و تنهایی زیادی که قبل از ملاقات تجربه کرده بودیم ، بهره مند شدیم. تنها چیزی که می دانم این است که برای ما کار می کند.
با وجود فقدان ساختار بیرونی مجوز ازدواج ، احساس امنیت و تعهد بیشتری نسبت به رابطه مان می کنم. تک همسری انتخاب متقابل ما بوده است و آزادی این که در کنار هم باشیم یا نباشیم شور را زنده نگه می دارد. من سال آینده 70 ساله می شوم و هر روز را آنطور که می آید می گیرم. من حدس می زنم بالاخره این همه سال بعد خوشبخت شدم که ازدواجم را کاملاً و به طور کامل کنار گذاشتم.