محتوا
احتمالاً شما قبلاً از تجربه مستقیم می دانید که چقدر سخت است که گاهی اوقات احساس کنید که با همسرتان همسو هستید ، که شخصی که امروز با او هستید هنوز همان فردی است که عاشقش شده اید. روابط تغییر می کند و یکی از سخت ترین قسمت ها زنده نگه داشتن جرقه اولیه در مواجهه با گذشت زمان است.
چرا شور و اشتیاق اولیه کم رنگ می شود؟
چرا احساس می کنیم شخصی که قبلاً عاشقش بودیم ، بیشتر شبیه یک غریبه یا هم اتاقی به نظر می رسد؟
یکی از چالش های کلیدی خودخواهی است. هر کدام از ما در دنیای خود گم می شویم و وقتی می ترسیم که صدمه ای ببینیم ، چیزها را درون خود نگه می داریم. در ابتدا ، ما می توانیم آسیب پذیر باشیم زیرا کمتر در معرض خطر است. اما هنگامی که یک رابطه برای مدت طولانی ادامه داشته باشد ، تکان دادن قایق ترسناک می شود. ما بیشتر به نظر شریک خود در مورد خود وابسته هستیم و در صورت صدمه دیدن بیشتر ضرر می کنیم ، زیرا تنها راه رفتن به این راحتی ها نیست. و بنابراین ما شروع می کنیم به این که چیزها رو به زوال بگذارد ، از نظر احساسی ایمن عمل کنیم و مسائل حل نشده ای را که هر از گاهی به وجود می آید کنار بگذاریم.
اما ریسک عاطفی چیزی است که ما را به هم نزدیک می کند و برخی ترس ها و آسیب پذیری ها برای زنده نگه داشتن برخی هیجانات ضروری است. کشف جنبه های جدیدتر و عمیق تر از یکدیگر چیزی است که به رابطه طولانی مدت حس تازگی و جذابیت می بخشد. اتصال باید در زمینه ایمنی و آشنایی دوباره اتفاق بیفتد.
بیایید با هم به یک زن و شوهر نگاه کنیم.
دیوید و کاترین را بردارید. آنها در اواسط پنجاه سالگی هستند ، حدود 25 سال است که ازدواج کرده اند. هر دو مدیران مشغول هستند و زمان بین آنها فاصله ایجاد کرده است. دیوید می خواست دوباره وصل شود ، اما کاترین مدام او را کنار می زند.
در اینجا سمت داوود از داستان آمده است:
از گفتن آن متنفرم ، اما در اینجا احساس می کنم که من و کاترین بیشتر شبیه هم اتاقی هستیم تا زن و شوهر. با وجود اینکه هر دوی ما مشغول حرفه خود هستیم ، وقتی از مسافرت یا حتی روزهای طولانی در دفتر به خانه برمی گردم ، منتظر دیدار او هستم و مشتاق ارتباط هستم. ای کاش می توانستیم هر از گاهی با هم کاری سرگرم کننده انجام دهیم و نگرانم که هر کدام آنقدر درگیر علایق جداگانه خود شده ایم که واقعاً ارتباط خود را از دست داده ایم و آن را در اولویت قرار داده ایم. مشکل اینجاست که به نظر می رسد کاترین کاملاً بی علاقه به من است. هر زمان که به او نزدیک می شوم یا از او می خواهم با هم بیرون برویم و کاری اجتماعی یا حتی سرگرم کننده بین دو نفر انجام دهیم ، او من را کنار می گذارد. به نظر می رسد که او این دیوار را برافراشته است و گاهی اوقات نگرانم که او از من خسته شده است یا اینکه دیگر مرا هیجان انگیز نمی داند.
دیوید می ترسد به کاترین بگوید چه احساسی دارد. او از رد شدن می ترسد و معتقد است که او از قبل حقیقت رفتار کاترین را می داند- این که او علاقه خود را از دست داده است. او می ترسد که ترس هایش را در معرض دید عموم قرار دهد و بدترین ترس های او را در مورد خود و ازدواج تأیید کند. او دیگر آن پسر جوان و هیجان انگیز سابق نیست و همسرش دیگر او را مطلوب نمی داند. به نظر می رسد آسان تر است که افکار خصوصی خود را برای خود نگه دارد ، یا بهتر است بگوییم که دیگر از درخواست کاترین دیگر اجتناب کنید.
هر چند کاترین دیدگاه خود را دارد. یکی که دیوید نمی داند زیرا آنها دو نفر از طریق آن صحبت نمی کنند.
کاترین می گوید:
دیوید مدام می خواهد بیرون برود و معاشرت کند اما متوجه نمی شود که من نسبت به خودم خیلی بد هستم ، بیرون رفتن مثل گذشته سخت است. راستش ، من احساس خوبی نسبت به خودم ندارم. به اندازه کافی سخت است که بفهمم صبح ها وقتی به محل کار می روم چه بپوشم و سپس در تمام روز احساس بدی نسبت به خودم داشته باشم ... وقتی شب به خانه می آیم فقط می خواهم در منطقه راحتی خود در خانه باشم و نگران داشتن آن نباشم. لباس پوشیدن و دیدن تمام لباس های داخل کمد که دیگر مناسب نیست. مادرم همیشه می گفت هیچ وقت خوب نیست به یک مرد بگویید که از نظر ظاهری احساس خوبی ندارید. شما فقط یک لبخند بزرگ بر لبان خود می اندازید و وانمود می کنید که احساس زیبایی می کنید. اما من اصلا احساس زیبایی نمی کنم. این روزها وقتی به آینه نگاه می کنم ، تنها چیزی که می بینم پوند اضافی و چین و چروک است.
کاترین به همان اندازه می ترسد که صحبت کردن درباره احساسی که نسبت به خودش با دیوید دارد فقط توجه او را به نقص های او جلب کند و احساسات منفی او را در مورد بدنش تأیید کند.
یک فرد خارجی می تواند به راحتی ببیند که برای هر یک از این شرکا چقدر دشوار است که مسائل را شخصی نگیرند در حالی که هردو می ترسند ترس خود را به خطر بیندازند و در مورد آنچه در داخل اتفاق می افتد صحبت می کنند ، اما دیوید و کاترین هر کدام در خودشان گم شده اند. حتی فکرش را هم نمی کنند که ممکن است دیدگاه دیگری کاملاً وجود داشته باشد. این امر باعث می شود که این زوج مجدداً با یکدیگر ارتباط برقرار نکنند و تمایل خود را برای دیگری تأیید کنند.
این زوج نباشید!
شما لزوماً برای حل این نوع بن بست به مشاور ازدواج نیاز ندارید (اگرچه گاهی اوقات در صورت گیر افتادن می تواند به شما کمک کند). همه چیز به سادگی ریسک کردن است و گفتن آنچه می دانید در ذهن شما صادق است. خوب است که بترسید اما صحبت کردن هنوز ضروری است.
طبیعی است که در مواقع آسیب پذیرترین چیزها را شخصی بگیریم ، و فرض کردن و بستن در پاسخ آسان است. اما اگر حاضر نیستید در ازدواج خود شانس داشته باشید ، ممکن است هرگز ندانید که چه فرصت هایی برای نزدیکی را از دست می دهید!
آیا برای شروع صحبت کردن آماده اید؟ اگر این کار را انجام دهید ممکن است خوشحال باشید!