آنچه باید درباره سندرم بیگانگی والدین بدانید

محتوا

• سندرم بیگانگی والدین چیست؟
• چگونه شروع می شود؟
• پدرش پسر "بد" شد
• او تبدیل به بلندگوی مادرش شد
• داستان دیو آنقدرها هم کمیاب نیست
• شستشوی مغزی
• مبارزه با عزت نفس پایین و افسردگی
• کودکان را تشویق کنید که با والدین دیگر ارتباط داشته باشند

دیو حدود 9 یا 10 سال داشت که والدینش طلاق گرفتند. او خیلی تعجب نکرد زیرا تنش و درگیری زیادی در خانه وجود داشت ، با این وجود ، خانواده از هم پاشید و این برای او سخت بود. او در خانه ای که با مادرش عادت کرده بود زندگی می کرد ، که واقعاً خوب بود. او می توانست در مدرسه اش و در محله ای که اکثر دوستانش نیز در آن زندگی می کردند بماند. او عاشق خانه ، حیوانات خانگی و دوستانش بود و جدا از دیدارهای گاه و بیگاه با پدرش ، در منطقه راحتی خود بود.

او تا اواخر 20 سالگی متوجه نشده بود که توسط مادرش مورد سوء استفاده وحشتناک قرار گرفته است. چگونه ممکن است کسی نداند که مورد سوء استفاده قرار گرفته است؟ خوب ، نوع سوء استفاده ای که او بیش از نیمی از عمر خود را متحمل شد ، سوء استفاده ظریف و نامرئی بود که سندرم بیگانگی والدین یا سندرم بیگانگی والدین (PAS) نامیده می شد.

سندرم بیگانگی والدین چیست؟

این یک نوع سوءاستفاده روحی و عاطفی است که لزوماً در بیرون نشانه یا زخم ندارد. در ادامه ، هر چیزی که با رنگ قرمز نوشته شود علائم و نشانه های PAS خواهد بود.

چگونه شروع می شود؟

خیلی کند شروع شد. مامان اینجا و آنجا چند نکته منفی درباره پدر می گفت. به عنوان مثال ، "پدر شما خیلی سختگیر است" ، "پدر شما شما را نمی فهمد" ، "پدر شما بد اخلاق است". با گذشت زمان ، اوضاع کمی بدتر شد با این که مادر به دیو چیزهایی می گفت مثل اینکه او تنها بود ، او نگران مسائل مالی بود و از دیو برای کسب اطلاعات در مورد زندگی خصوصی پدرش استفاده می کرد. اغلب دیو می شنید که مادرش با تلفن صحبت می کند و از پدرش حرف های بد می زند. علاوه بر این ، مادر دیو را بدون اطلاع به پدر تا روزها یا هفته ها بعد به پزشک یا مشاور می برد. او مستقل از قرارداد حضانت فعالیت می کرد. پدرش چند شهر دورتر زندگی می کرد و به آرامی اما مطمئناً دیو می خواست زمان کمتری را در آنجا بگذراند. دلش برای دوستانش تنگ می شد و نگران تنها بودن مادرش بود.

پدرش پسر "بد" شد

در طول این سالها اتفاقات بیشتری شروع شد. پدر دیو تمایل داشت او را برای نمرات ضعیف تنبیه کند و مادر تمایل بیشتری برای درک "مبارزه" او در مدرسه داشت. هرگونه تلاش برای تنبیه دیو به دلیل نمرات ضعیف یا رفتار ضعیف او توسط مادر دیو تضعیف می شود. مادر دیو به دیو می گوید که پدرش در رشته اش غیرمنطقی و بی انصاف است ، بنابراین ، پدر دیو پسر "بد" بود. مادر دیو بهترین دوست او شد. او می توانست هر چیزی را به او بگوید و احساس می کرد که نمی تواند با پدرش ارتباط برقرار کند ، همچنین باعث می شود که او با پدرش بیشتر ناراحت کننده باشد.

وقتی دیو 15 ساله بود ، این سوءاستفاده واقعاً تشدید شد. پدرش مشکلات تجاری را پشت سر گذاشته بود. او به جزئیات توجهی نداشت اما بسیار شدید به نظر می رسید. پدر دیو مجبور شد هزینه های آنها را کاهش دهد و بسیار مشغول تلاش برای بازسازی حرفه خود بود. در این زمان بود که مادر دیو شروع به به اشتراک گذاشتن بیشتر حقوقی که پدرش در آن مشغول بود کرد. توجه داشته باشید ، او جزئیات را نمی دانست ، اما حق داشت مفروضات خود را به عنوان واقعیت به اشتراک بگذارد. او حتی شروع به دروغ گفتن در مورد طلاق ، عوامل استرس زای مالی خود کرد که "تقصیر پدر" او بود ، او ایمیل ها و پیامک های دیو را که پدر دیو برای او ارسال کرده بود نشان می داد ، و کلاهبرداری های دیگری که باعث دیو بیشتر و بیشتر شد. پریشانی مشکلات دیو در مدرسه ، افسردگی ، عزت نفس پایین و پرخوری بیش از پیش مخرب شد. سرانجام ، از آنجا که به نظر می رسید که پدر دلیل این همه تلاش دیو بود ، تصمیم گرفت که اصلاً نمی خواهد پدرش را ببیند.

او تبدیل به بلندگوی مادرش شد

از آنجا که هیچ جا به نظر نمی رسید ، مادر با وکیل خود تماس گرفت و در تغییر قرارداد سرپرستی شروع به کار کرد. همانطور که پدر دیو احساس می کرد که از خود دور شده است ، از دیو می پرسد که چه خبر است و چرا دیو اینقدر از او عصبانی است. دیو تکه هایی از صحبت های مادر را به اشتراک گذاشت و پدر احساس کرد مادر ماموریت دارد تا دیو را برای خودش نگه دارد. حرفهایی که دیو برای پدرش بیان می کرد درست مانند کلماتی بود که مادر دیو در گذشته به پدرش می گفت. دیو تبدیل به بلندگوی مامان شده بود. او عمداً سعی می کرد دیو را از پدرش دور کند و او مطمئن نبود چگونه این کار را متوقف کند یا به دیو کمک کند تا ببیند چه اتفاقی می افتد. پدر دیو می دانست که مادرش از طلاق ناراحت است (حتی اگر او بود که درخواست طلاق کرد). پدر دیو می دانست که آنها هرگز در مورد شیوه های فرزندپروری به توافق نرسیده اند و ناسازگاری های زیادی بین آنها وجود دارد ، اما او هرگز فکر نمی کرد که او عمداً سعی می کند دیو را علیه او نشان دهد.

داستان دیو آنقدرها هم کمیاب نیست

این غم انگیز است اما واقعیت دارد که بسیاری از والدین مطلقه عمداً یا ناخواسته فرزندان خود را علیه سابق خود می کنند. مگر اینکه سوءاستفاده ای وجود داشته باشد که در آن کودک نباید با هر دو والدین وقت بگذراند ، بنابراین والدینی که حضانت دارند باعث ایجاد اختلال در روابط کودک با والدین دیگر می شود. کاری که مادر دیو انجام می داد ، که نوعی مشخص از سوء استفاده روحی و روانی است ، هدف قرار دادن پدر دیو و بیگانگی دیو از او بود. مادر دیو به تدریج به دیو می آموخت که پدرش والدین "شرور" است و او والدین "کامل" است.

شستشوی مغزی

این سندرم سندرم بیگانگی والدین نامیده می شود ، با این حال ، من می خواهم آن را ساده کرده و به آن شستشوی مغزی بگویم. خب حالا چه می شود ، حالا که دیو بزرگتر شده است ، پدر دیو می توانست چه کاری انجام دهد یا انجام دهد؟

برای اینکه بدانیم چه کار کنیم ، ابتدا باید شستشوی مغزی را درک کنیم. در شرایط دیو ، مادرش از انزوا و تأثیر شدید درک او از پدرش با دروغ و اظهارات منفی استفاده کرد. متأسفانه و متأسفانه ، کارهای زیادی که پدر دیو می توانست انجام دهد وجود نداشت. او با بردن او به شام ​​یا رویدادهای ورزشی تلاشهای مستمری را برای ارتباط با دیو انجام داد. او سعی کرد تا حد ممکن با برقراری ارتباط از طریق پیام های متنی و قرارهای خاص با پسرش ، انزوا را تا حد ممکن محدود کند. در آن زمان ، پدر دیو به سادگی او را دوست داشت و صبور بود (طبق توصیه درمانگرش). پدر دیو به دنبال حمایت و راهنمایی بود تا او ناخواسته اوضاع را با دیو بدتر نکند.

مبارزه با عزت نفس پایین و افسردگی

همانطور که دیو بزرگتر شد و وارد بزرگسالی شد ، همچنان با عزت نفس بسیار پایین و رفتارهای اختلال خوردن مبارزه می کرد. افسردگی او نیز ادامه داشت و او متوجه شد که مسائل او در زندگی او دخالت می کند. یک روز ، او "لحظه وضوح" خود را داشت. ما متخصصان دوست داریم آن را لحظه "آها" بنامیم. او دقیقاً مطمئن نبود که کجا ، چه موقع و چگونه اتفاق افتاده است ، اما یک روز از خواب بیدار شد و واقعاً دلش برای پدرش تنگ شده بود. او زمان بیشتری را با پدرش سپری کرد ، هر هفته با او تماس گرفت و یک فرایند اتصال مجدد را آغاز کرد. تا زمانی که دیو وضوح خود را به دست نیاورد ، پدر دیو واقعاً می تواند برای مقابله با بیگانگی/شستشوی مغزی هر کاری انجام دهد.

دیو سرانجام با نیاز ذاتی خود برای دوست داشتن هر دو والدین و دوست داشتن هر دو والدین تماس گرفت. با این آگاهی ، دیو به دنبال درمان خود بود و روند درمان بدرفتاری هایی را که مادرش متحمل شده بود ، آغاز کرد. او سرانجام توانست درباره آنچه آموخته و تجربه کرده بود با او صحبت کند. زمان زیادی طول می کشد تا رابطه او با مادرش بهبود یابد ، اما او حداقل با هر دو والدین در ارتباط است و می خواهد هر دو را بشناسد و شناخته شود.

تراژدی در این داستان این است که بچه ها نیاز و تمایل ذاتی به دوست داشتن هر دو والدین و دوست داشتن هر دو والدین دارند. طلاق چیزی را تغییر نمی دهد برای کسانی که این مقاله را می خوانند ، لطفاً فرزندان خود را در اولویت قرار دهید.

کودکان را تشویق کنید که با والدین دیگر ارتباط داشته باشند

اگر شما و همسرتان از هم جدا شده اید یا طلاق گرفته اید ، لطفاً فرزندان خود را تشویق کنید تا آنجا که ممکن است و در چارچوب قانون قرارداد سرپرستی با والدین دیگر ارتباط برقرار کنند. لطفاً سازگار و منعطف باشید زیرا روابط برای رشد و توسعه به زمان نیاز دارند. لطفاً هرگز والدین دیگر را در حضور کودک یا در گوش کودک به طور منفی بیان نکنید. لطفاً برای هرگونه مساله حل نشده ای که ممکن است با همسر سابق خود داشته باشید ، مشاوره بگیرید تا مسائل شخصی شما بر سر کودکان سرایت نکند. مهمتر از همه ، اگر شواهدی از سوء استفاده وجود ندارد ، لطفاً از رابطه فرزندان خود با والدین دیگر حمایت کنید. کودکان هرگز تقاضای طلاق نمی کنند. آنها هرگز درخواست تجزیه خانواده خود را نمی کنند. فرزندان طلاق که والدینی دارند که احترام و احترام مشترک را حفظ می کنند ، در طول زندگی بسیار بهتر تنظیم می شوند و روابط طولانی مدت سالم تری دارند. کودکان و نیازهای آنها را در اولویت قرار دهید. آیا والد بودن به این معنا نیست؟