محتوا
دکتر جان و جولی گاتمن درباره مفهوم مشترک در ازدواج بحث می کنند. معنای مشترک چیزی است که یک زوج با هم ایجاد می کنند و مانند همه معانی ، بر نمادها تکیه می کند. نمونه هایی از نمادها عبارتند از خانه, سنت، و شام، و معنای یک نماد مفید را می توان با این س discoveredال کشف کرد که "واقعاً خانه برای شما چه معنایی دارد؟" البته ، یک خانه بسیار بیشتر از دیوارها و سقف یک خانه است. یک خانه همه امیدهای ما برای ارتباط ، ایمنی ، امنیت و عشق را در بر می گیرد و پرورش می دهد. همچنین مرکز فعالیت یک خانواده ، اعم از زوج یا خانواده دارای فرزند است.
پیوستن معانی متفاوت به نمادهای مهم می تواند باعث ایجاد ناسازگاری و سوء تفاهم در ازدواج شود ، به ویژه اینکه معنای آن اغلب شناخته شده یا بیان نشده است. شوهر را که در یک آپارتمان درون شهری بزرگ شده است به عنوان تنها فرزند یک مادر مجرد در نظر بگیرید. خانه برای او عمدتا محل خواب ، دوش گرفتن و تعویض لباس بود و بیشتر فعالیت های اجتماعی و خانوادگی ، از جمله غذا خوردن و تکالیف ، خارج از خانه اتفاق می افتاد. این مرد با زنی ازدواج می کند که در یک خانواده بزرگ بزرگ شده و تمام وعده های غذایی عصرانه را در خانه با هم داشته اند ، که اغلب اوقات با یک کارت بازی یا بحثی سرزنده در مورد رویدادهای روز همراه است. هنگام ازدواج ، یکی از اولین مشکلاتی که با آن روبرو می شوند ، تمایل متفاوت آنها برای ماندن در خانه در عصرها است.
مثال: پیاده روی
پیاده روی چیزی است که همیشه دوستش داشته ام. من به خصوص پیاده روی شبانه را دوست دارم ، هنگامی که هیچ خودرویی در خیابان شلوغ ما با سرعت زیاد حرکت نمی کند و مجبور نیستم از سگ هایی که پیاده روی می کنند یا همسایه هایی که می خواهند چت کنند ، اجتناب کنم. من ضد اجتماعی نیستم ، اما از پیاده روی به عنوان زمان آرام من برای تفکر لذت می برم. برای من ، صمیمیت تاریکی و سکوت یک دعوت قوی برای ارتباط مجدد با خودم است. از سوی دیگر ، شوهر من یک فرد برون گرا است که از تفکر خود لذت نمی برد و راه رفتن او را بسیار کند می داند. از راه رفتن متنفر است!
در اوایل ازدواج ما عصبانی و تلخ بودم که او با من قدم نمی زند. وقتی می توانستم او را مجبور کنم که با من قدم بزند ، این تجربه خوشایند نبود زیرا او نمی خواست آنجا باشد و پیاده روی های ما اغلب به مشاجره تبدیل می شد. من تصمیم گرفتم که منصفانه نیست که از او بخواهم با من قدم بزند و این کار را متوقف کردم. من همچنین بررسی کردم که چرا راه رفتن او با من بسیار مهم بود. من دریافتم که به اشتراک گذاشتن آن بخش کوچکی از زمان و مکان صمیمی در پایان روزهای ما برای من یک نماد مهم بود - نمادی از ارتباط. وقتی شوهرم تصمیم گرفت با من قدم نزند ، من آن را به عنوان رد ارتباط با او تعبیر کردم من، و مرا عصبانی کرد وقتی فهمیدم که عدم تمایل او برای قدم زدن با من هیچ ربطی به رد من یا ازدواج ما ندارد ، وارد پیاده روی های انفرادی شدم.
به طرز خنده داری ، اکنون که دیگر او را تحت فشار قرار نمی دهم ، شوهرم بیشتر شبها در پیاده روی به من می پیوندد. برای او ، این نشان دهنده ورزش و فرصتی برای طوفان مغزی با من است ، اما برای من ، به اشتیاق من برای ارتباط با شوهرم پاسخ می دهد. از آنجا که ما آن را مورد بحث قرار دادیم ، ما یک معنا مشترک جدید برای پیاده روی های خود ایجاد کردیم - زمانی که می دانیم می توانیم روی یکدیگر حساب کنیم که برای یکدیگر مراقب ، حامی و "آنجا" باشیم.
بردن
زوجین باید با چند س simpleال ساده معنای پشت نمادهای خود را کشف کنند: "این چه اهمیتی دارد؟ این در دوران بزرگسالی شما چه نقشی داشت؟ » عمیق ترین خواسته شما برای این کار چیست؟ " با استفاده از گفتگوی زوجین ، زوجین می توانند درباره یکدیگر و نحوه برآوردن نیازهای یکدیگر اطلاعات بیشتری کسب کنند. این ابزار در بازگرداندن احساس دوستی و "ما" ، که پایه و اساس یک ازدواج قوی است ، بسیار مفید است.