"وقتی شما ناراضی هستید ، من ناراضی هستم."
آیا این عبارت آشنا به نظر می رسد؟ متأسفانه ، بسیاری از زوجین در یک ازدواج مستقل از این فرض یا حتی قول می دهند.
آیا در ازدواج یا رابطه مستقل هستید؟
در یک ازدواج وابسته غیر معمول نیست که رفتارهای ناسالم و اعتیاد آور وابسته به رایج در رابطه وجود داشته باشد.
آیا این مشکل دارد؟
آیا شادی متقابل و رنج مشترک ، هسته اصلی عشق واقعی نیست؟
ظاهراً بسیاری معتقدند که چنین هستند. در نتیجه ، راه آنها برای نشان دادن عشق این است که
احساسات شریک زندگی خود ، به ویژه احساسات بد شریک زندگی را در نظر بگیرند. اغلب ، این احساسات در محدوده استرس ، اضطراب و افسردگی هستند.
ریاضیات این امر روشن است: اگر هر دو طرف احساس بد شریک خود را داشته باشند ، هر دو طرف بیشتر اوقات ناراضی هستند، یا حداقل بیشتر از زمانی که به تنهایی انجام می شود.
بنابراین ، اگر ویژگی های وابستگی متقابل در رابطه شما وجود دارد ، با ما همراه باشید ، زیرا ما بینش های مفیدی را برای درک یک رابطه ناسالم ، غیرمسئولانه وابسته و توصیه های عملی در مورد چگونگی غلبه بر وابستگی در ازدواج یا رابطه مستقل ارائه می دهیم.
بر اساس ویکی پدیا ، وابستگی به همزبانی یک حالت رفتاری در رابطه ای است که در آن یک نفر اعتیاد شخص دیگر ، سلامت روانی ضعیف ، عدم بلوغ ، بی مسئولیتی یا عدم موفقیت را امکان پذیر می کند.
از جمله علائم اصلی وابستگی به هم می توان به موارد زیر اشاره کرد: اتکای بیش از حد به دیگران برای تأیید و احساس هویت.
واژه Codependency احتمالاً بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد و اغلب بیش از آنکه به حل هر چیزی کمک کند ، باعث شرم می شود.
همچنین تماشا کنید:
می خواهم اشاره کنم که با احساس ناخوشایند شریک زندگی ، آنها را قادر می سازد تا احساسات خود را نادیده بگیرند و مدت طولانی تری در روحیه بد بمانند ، درست مانند نقل قول ویکی پدیا.
یکی از عناصر ، دلسوزی است
در کتاب عشق واقعی ، Thick Nhat Hahn چهار عنصر اساسی حقیقت را توصیف می کند
عشق. یا به قول او ، توانایی گفتن چیزی مانند: "عزیزم ، من می بینم که تو رنج می بری و من در کنارت هستم". این در واقع مفید و شفابخش است ، اما این بدان معنا نیست که طرف مهربان رنج را متحمل شود.
نسبتا، آنها مایلند با معشوق رنج دیده خود باشند ، نه اینکه در رنج شریک زندگی ناپدید شوند و غرق در آن شوید
معنای واقعی "دلسوزی" این است که با هم رنج ببریم. اما همانطور که هان نشان می دهد ، برای تسکین رنج دیگران نیازی به رنج نیست.
برعکس، برای کنار آمدن با درد دیگران به سطحی از جدایی نیاز است.
برای شریک در یک ازدواج وابسته ، درک این نکته بسیار مهم است که اگر فردی می خواهد برای تسکین درد شریک زندگی تلاش کند ، باید تا حدودی خارج از آن باشد.
برای برقراری آرامش در زندگی ، آرامش را رعایت کنید
دو جنبه مهم دیگر عشق که در آن کتاب ذکر شده است شادی است: عشق واقعی باید بیشتر اوقات شاد و سرگرم کننده باشد.
و Equanimity ، که هان آن را به عنوان توانایی مشاهده معشوق به صورت جداگانه توصیف می کندبه کسی که هم می تواند نزدیک شود و هم دور باشد.
کسی که گاهی اوقات عمیقا با او در ارتباط است و در زمان متفاوتی با او فاصله می گیرد. این کاملاً برعکس وابستگی به هم است ، جایی که شرکا باید همیشه نزدیک باشند.
کودکان مهارت های حرکت در تعادل جدایی و با هم بودن را می آموزند در حدود سه سالگی
کودک مادر را نگه می دارد ، سپس برای مدتی به تنهایی به بازی می پردازد ، سپس برای چند دقیقه به مادر برمی گردد و غیره.
به تدریج فاصله بین مادر و کودک افزایش می یابد و فاصله بین آنها طولانی می شود. در این فرآیند ، کودک مهارت ارتباط با دیگری را از طریق احساس خود جداگانه می آموزد. در زبان روانشناسی از این به عنوان "ثبات شی" یاد می شود.
کودک یاد می گیرد که اطمینان داشته باشد که مادر در آنجاست و برای برقراری ارتباط در دسترس است ، حتی زمانی که او در مجاورت مستقیم یا حتی دور از چشم نیست.
اکثر مردم دوران کودکی کاملی نداشتند که بتوانند آن نوع اعتماد را بیاموزند. من معتقدم این میلتون اریکسون است که می گوید: "برای داشتن یک کودکی خوب هرگز دیر نیست" ، اما من هرگز شواهد کافی پیدا نکرده ام.
در ازدواج وابسته ، اعتماد و ایمان کاهش می یابد. با این حال ، در یک رابطه سالم یادگیری اعتماد به شریک عمیق تر می تواند هرگونه مشارکت را تا حد زیادی تقویت کند.
اعتماد فقط به آهستگی ایجاد می شود
توسط وعده های کوچک و عمل به آنها. این وعده ها به اندازه "من ساعت هفت برای شام در خانه خواهم بود" یا "بعد از دوش گرفتن دوست دارم با شما بنشینم و درباره روز شما بشنوم" کوچک است.
هر دو شریک باید قول بدهند و ریسک اعتماد به وعده های طرف مقابل را بپذیرند.
هنگامی که یکی از طرفین به قول خود عمل نمی کند ، همانطور که گاهی اوقات اتفاق می افتد ، صحبت در مورد آن ضروری است. صحبت در مورد آن شامل عذرخواهی از شکست در یک طرف و تمایل به این باور است که این شکست بدخواهانه رخ نداده است.
یعنی آموختن بخشیدن. این البته آسان نیست و نیاز به تمرین دارد.
اگر چنین گفتگویی اتفاق نیفتد ، حساب ها جمع می شوند و در نهایت منجر به سردی ، فاصله و بحران در روابط می شوند و اوضاع را در ازدواج وابسته بدتر می کنند.
هنگامی که متوجه شریک زندگی خود می شوید که روحیه بدی دارد ، اولین قدم این است که لحظه ای وقت بگذارید تا از آن آگاه شوید و شاید فکر کنید که ریشه یا علت آن چه می تواند باشد.
- آیا از نظر جسمی احساس خوبی ندارند؟
- آیا چیزی آنها را ناامید کرد؟
- آیا آنها در مورد برخی از رویدادهای آینده استرس دارند؟
هرچه که هست ، سعی کنید آن را به طور معمول در ازدواج متقابل تصور نکنید ، شریک زندگی اغلب تونل بینایی می کند.
روحیه آنها نه تقصیر شما است و نه مسئولیت شما
این می تواند مفید باشد که خودتان تصدیق کنید که روحیه بدی ندارید. حالا شاید بتوانید کمک کنید.
به شریک خود بگویید که متوجه شده اید او خوب نیست. بپرسید آیا آنها می خواهند یک فنجان چای یا یک ماسک پشتی بخورند یا با شما صحبت کنند. می توانید به آرامی حدس بزنید چه چیزی آنها را آزار می دهد: "آیا سردرد دارید؟" "آیا نگران آن هستید؟"
سعی کنید واضح باشید که اینها س questionsالات واقعی هستند و نه اظهارات ، زیرا واضح است که شما واقعاً نمی دانید چه چیزی باعث احساسات آنها می شود. هر کمکی را که ارائه می کنید ، سعی کنید آن را کاملاً آزادانه و با اراده انجام دهید ، تا بعداً کینه ای ایجاد نشود.
برای شنیدن بله و خیر آماده باشید
یکی از نشانه های ناسالم وابستگی به هم این است که فرض کنید شما باید شریک زندگی خود را 24 ساعته و 7 هفته پرورش دهید و از آن محافظت کنید.
برای فرار از زندان ازدواج وابسته ، توصیه می شود که یک شریک دیگر تمام انرژی خود را برای برآوردن نیازهای شریک زندگی خود متوقف کند.
آماده پذیرش باشید که پیشنهاد کمک شما ممکن است مفید نباشد و روحیه شریک زندگی شما را تغییر ندهد.
سعی کنید تعامل خود را به سوالات ، مشاهدات خنثی و پیشنهادات کمک محدود کنید. اگر پیشنهادی دارید ، آن را ساده نگه دارید و پس از رد شدن پیشنهاد اول آماده باشید.
به یاد داشته باشید ، وظیفه شما نیست که روحیه شریک زندگی خود را "تعمیر" کنید.
با گذشت زمان ، چنین عملی شادی بیشتری را در رابطه شما به ارمغان می آورد و یک ازدواج وابسته را به یک مشارکت سالم تبدیل می کند.
ریتم نزدیک شدن و جدا شدن ممکن است به اندازه تنفس طبیعی باشد و قدردانی با هر بار ملاقات و نزدیک شدن همراه خواهد بود و احساس خوش شانس بودن برای داشتن این شخص در زندگی شما خواهد بود.
شعر مولانا بال پرنده توصیف بزرگی از حرکت بین صمیمیت و فاصله ، باز بودن و زمان خصوصی به تنهایی است.
پرندگان
غم و اندوه شما برای آنچه از دست داده اید ، آینه ای را نشان می دهد
به جایی که شجاعانه کار می کردید.
در انتظار بدترین حالت ، نگاه می کنید و در عوض ،
این چهره شادی است که می خواهید ببینید.
دست شما باز و بسته می شود
و باز و بسته می شود.
اگر همیشه اولین بار بود
یا همیشه باز می شود ،
فلج می شدی
عمیق ترین حضور شما در هر کوچک است
قرارداد و گسترش - این دو به زیبایی متعادل و هماهنگ هستند
به عنوان بال پرنده