وقتی طلاق گذشته شما ازدواج شما را خراب می کند

محتوا

• اهمیت انجام خانواده درمانی برای کاهش اثرات مسائل
• کمی سابقه
• یک انتخاب آگاهانه برای خم شدن به عقب برای دلجویی و سستی
• تبدیل شدن به یک محرم و شبه درمانگر مورد اعتماد
• عدم تمایل به موضع گیری
• گرفتن خط مشت
• درک احساسات دوگانه
• با مدیریت امور خود راحت می شود
• ایجاد لحن جدید پشتیبانی و همکاری
• به دنبال درمان اختلال خلقی او است

من یک مشاور ازدواج طولانی مدت هستم که با بسیاری از زوج ها همکاری کرده و سعی می کنم مشکلات جدید ازدواج دوم را بعد از اینکه ازدواج اول آنها با آسیب و عصبانیت مسائل و درگیری های حل نشده به پایان برسد ، راهنمایی کنند.

اهمیت انجام خانواده درمانی برای کاهش اثرات مسائل

بسیاری از مردم از اهمیت انجام خانواده درمانی برای کاهش آثار مسائل حل نشده ناشی از ازدواج اول آگاه نیستند. در مقاله پیش رو ، من مطالعه موردی زیر را به عنوان نمونه ای از اینکه چگونه خانواده درمانی در تلاش برای ایجاد یک ازدواج جدید بر اساس پایه بسیار مهم است ، ارائه می دهم.

به تازگی زوجی میانسال را دیدم که به موجب آن شوهر تنها فرزندی داشت ، پسری در اوایل بیست سالگی. همسر هرگز ازدواج نکرده بود و فرزندی نداشت. این زن و شوهر با شکایت از اینکه پسر شوهر ، که اکنون با آنها زندگی می کند ، در روابط آنها گلی ایجاد کرده است ، وارد شدند.

کمی سابقه

ازدواج قبلی این شوهر 17 سال پیش به پایان رسید. مسائلی که این ازدواج را خراب کرد شامل یک اختلال خلقی درمان نشده از طرف همسر سابق در کنار استرس مالی قابل توجهی بود (شوهر در یافتن کار با مشکلات زیادی روبرو بود).

آنچه رابطه را پیچیده تر کرد این بود که در طول سالها ، همسر سابق به طور منظم پدر پسر را به پسر بد می گفت. او ادعا کرد که او به شدت بی مسئولیت بود در حالی که در واقع غفلت وی از ارائه حمایت کافی از کودکان به دلیل مشکلات وی در یافتن شغل مناسب بود.

یک انتخاب آگاهانه برای خم شدن به عقب برای دلجویی و سستی

با گذشت زمان ، پدر تصمیم آگاهانه ای گرفت که به عقب خم شود تا با پسرش مهربان و سست باشد. روند فکر او این بود که از آنجا که او فقط آخر هفته آخر هفته پسرش را می دید ، باید فضایی مثبت ایجاد کند (مخصوصاً با توجه به این واقعیت که مادر پسر به طور معمول درباره پدر منفی می گفت.)

چند سال سریع جلو رفت و پسر اکنون یک نوجوان بزرگتر است.

مرد جوان زندگی با مادرش را به طور فزاینده ای دشوار کرده است زیرا او هنوز با اختلال خلقی و رفتارهای نامنظم او برخورد نکرده است. او علاوه بر اینکه به طور غیرقابل پیش بینی خشمگین و انتقادی بود ، اغلب در مورد مشکلات بین فردی خود با او صحبت می کرد. پسر دیگر نمی تواند شرایط را تحمل کند و در نتیجه با پدرش نقل مکان کرد.

متأسفانه پدر به نوازش و بچه دار کردن او ادامه داد. مشکلی که زوج تازه ازدواج کرده در جلسات مشاوره زوج ها مطرح کردند این بود که همسر جدید خود را در موقعیت بسیار سخت و ناامید کننده ای قرار داد.

او احساس می کرد که پسر شوهرش باعث ایجاد حواس پرتی در روابط آنها می شود زیرا او همیشه از پدرش در مورد مادرش و اینکه او از نظر احساسی چقدر نیازمند و خواستار است از او شکایت داشت.

تبدیل شدن به یک محرم و شبه درمانگر مورد اعتماد

در نتیجه ، پدر مرد جوان به یک محرم و شبه درمانگر مورد اعتماد تبدیل شده بود ، به طوری که مرد جوان بارها با پدرش در مورد سختی مادرش مشورت می کرد. این باعث شد پدر کاملا استرس داشته باشد و حتی افسرده شود. این امر همسر او را بسیار ناراحت کرد.

علاوه بر این ، قابل توجه است که ، از آنجا که هرگز از مرد جوان انتظار نمی رفت که به عنوان یک کودک تک زن کار انجام دهد ، او انتظار داشت که پدر و نامادری اش لباس هایش را انجام دهند ، غذایش را آماده کنند ، هزینه تلفن همراه خود را پرداخت کنند ، بیمه ماشین و غیره این یک تحریک بزرگ برای همسر بود و به یک نزاع واقعی تبدیل شد.

عدم تمایل به موضع گیری

همسر/نامادری احساس می کردند که این برای پسر بسیار نامناسب است که با اتاق خواب خود مانند "محل دفن زباله" رفتار کند. از نظر او ، اتاق شلوغ او به یک مسئله بهداشتی تبدیل شده بود. پسر بچه بسته بندی مواد غذایی را روی زمین می انداخت و نگران بود که موش ها و حشرات به کل خانه نفوذ کنند. او از شوهرش التماس کرد که با پسرش موضع محکمی داشته باشد ، اما او تمایلی نداشت.

این موضوع زمانی مطرح شد که همسر/نامادری جدید با اولتیماتوم مقابل شوهر جدید خود قرار گرفت. شوهر او یا فرزند خود را با استانداردهای مناسب سن پاسخگو می شمارد و از حمایت کامل وی خودداری می کند ، او را ملزم به انجام کارهای خانه ، نگهداری اتاق و غیره می کند.

علاوه بر این ، او درخواست کرد که شوهرش پسرش را متقاعد کند که به تنهایی از خانه خارج شود. (توجه به این نکته ضروری است که پسر در واقع دارای منبع درآمد بود که به صورت تمام وقت در یک فروشگاه خرده فروشی کار می کرد. با این وجود ، پدر هرگز از پسر نخواست که به میزان قابل توجهی در بودجه خانواده کمک کند ، زیرا این بخشی از الگوی دلپذیر او بود. )

گرفتن خط مشت

در اینجا جایی است که خانواده درمانی بسیار مهم و م effectiveثر است. من از مرد جوان برای یک جلسه فردی دعوت کردم تا در مورد عوامل استرس زای زندگی او و دیدگاه او در مورد روابط خانوادگی صحبت کند. این دعوت به عنوان فرصتی برای بهبود روابط او با پدر و نامادری جدید مطرح شد.

درک احساسات دوگانه

من به سرعت با مرد جوان رابطه برقرار کردم و او توانست احساسات قوی و در عین حال مبهم خود را در مورد مادر ، پدر و نامادری جدید باز کند. او همچنین درباره دوگانگی و ترس در مورد خودمختارتر شدن صحبت کرد.

با این حال ، در مدت زمان نسبتاً کوتاهی ، من توانستم او را در مورد شایستگی مهاجرت به آپارتمان با دوستان خود متقاعد کنم.

با مدیریت امور خود راحت می شود

من توضیح دادم که برای رشد و توسعه شخصی خود ، برای او بسیار مهم است که راحت در امور خود و زندگی مستقل زندگی کند. پس از مشارکت موفقیت آمیز مرد جوان در فرض تصاحب مالکیت این مفهوم ، من از زوجین متاهل به یک جلسه خانوادگی با مرد جوان دعوت کردم.

ایجاد لحن جدید پشتیبانی و همکاری

در آن جلسه خانوادگی ، ایجاد لحن جدید حمایت و همکاری بین مرد جوان و نامادری ضروری بود. او اکنون می توانست او را به عنوان یک متحد که بیشترین علاقه اش را در ذهن داشت ، به عنوان یک نامادری انتقادی و چنگ زن در نظر بگیرد.

علاوه بر این ، پدر با بیان رویکردی که به طور محکم و در عین حال محترمانه فرزند خود را در برابر انتظارات متناسب با سن پاسخگو می دانست ، لحن و محتوای رابطه خود را تغییر داد. در نهایت اضافه می کنم که حتی ممکن است همراهی مادر و پسر برای جلسه خانوادگی برای هماهنگی بیشتر پویایی بیشتر خانواده مفید باشد.

تا آنجا که مرد دیگر مجبور نیست با استرس مداوم اختلال خلقی تشخیص داده نشده مادرش مقابله کند ، نیازی نخواهد داشت که برای حمایت عاطفی تا این حد به پدر اعتماد کند.

به دنبال درمان اختلال خلقی او است

بنابراین هدف در جلسه خانواده درمانی مادر و پسر این است که به آرامی مادر را در مورد ارزش و اهمیت وی برای درمان اختلال خلقی متقاعد کند. علاوه بر این ، متقاعد کردن مادر برای متقاعد ساختن یک درمانگر برای حمایت عاطفی و نه ترغیب با پسرش بسیار مهم است.

همانطور که در این مطالعه موردی مشهود است ، به آسانی آشکار می شود که گسترش دامنه مشاوره زوجین تا شامل درمان خانواده در مواقع ضروری چقدر اهمیت دارد. من در صورت نیاز به تعدیل در پویایی سیستم خانواده ، از تمام درمانگران و مراجعین بالقوه مشاوره روابطی تشویق می کنم که خانواده درمانی مشترک را در نظر بگیرند.