آیا همسرتان تدافعی است؟ این را بخوان!

من: "شما هرگز زباله ها را بیرون نمی آورید!"

شوهر: "این درست نیست."

من: "تو به حرف من گوش نمیدی!"

شوهر: "بله هستم."

من: "چرا هیچ وقت برای من شام نمی پزی؟"

شوهر: "دارم"

این نوع مکالمات کوچک دیوانه کننده همیشه در حال وقوع هستند. این مرا دیوانه می کند ، تا حدی به این دلیل که او راست می گوید. پاسخ های او از نظر فنی دقیق است. مهم نیست که او برای من شام پخته است دو برابر در سال گذشته ، هنوز از نظر فنی یک پاسخ واقعی است. اما این چیزی نیست که واقعاً من را عصبانی می کند. این حالت دفاعی اوست. به جای موافقت با من ، او از خود دفاع می کند. من نمی خواهم در مورد صحت گفته های خود بحث کنم ، من دو چیز می خواهم: من همدلی می خواهم و می خواهم چیزی تغییر کند.

می خواهم او بگوید:

"متاسفم که دیشب زباله ها را بیرون نبردم. قول می دهم هفته آینده این کار را انجام دهم. "

و

"اوه ، تو احساس نمی کنی که شنیده شده ای ، عشق من. خیلی متاسفم. بگذار کارم را متوقف کنم و بیایم به چشمانت نگاه کنم و به همه حرف هایت گوش کنم. "

و

"متأسفم که بیشتر شبها برای من غذا تهیه می کنید. من واقعاً از آشپزی شما قدردانی می کنم. اگر هفته ای یکبار شام بپزم چطور؟ "

آههههه فقط فکر کردن به او در مورد گفتن این چیزها باعث می شود احساس بهتری داشته باشم. اگر او آن چیزها را می گفت ، احساس می کردم دوست داشتنی هستم و به او اهمیت می دهم و درک و قدردانی می شود.

برای همه ما حالت دفاعی یک عادت عمیق است. البته ما قصد دفاع از خود را داریم ، این طبیعی است که دستان خود را روی صورت خود بگذارید وقتی چیزی در شرف ضربه است. اگر از خود محافظت نکنیم ، آسیب می بینیم.

با این حال ، در یک رابطه ، یک واکنش دفاعی مفید نیست. این باعث می شود طرف مقابل نادیده گرفته شود ، مانند آنچه که او اخیراً گفته است بی اهمیت ، نادرست یا اشتباه بوده است. ارتباط را از بین می برد ، فاصله بیشتری ایجاد می کند و بن بست مکالمه است. حالت دفاعی برعکس چیزی است که واقعاً به روابط کمک می کند تا در مسیر خود قرار بگیرند: مسئولیت پذیری در قبال اعمال خود.

جان گاتمن ، مسلماً برجسته ترین متخصص جهان در زمینه تحقیقات زناشویی ، گزارش می دهد که حالت دفاعی یکی از آنچه او "چهار سوار آخرالزمان" می نامد است. یعنی وقتی زوجین این چهار عادت ارتباطی را داشته باشند ، احتمال طلاق آنها 96 درصد است.

من روی هرگز طلاق گرفتن (دوباره) حساب می کنم اما این احتمالات را دوست ندارم ، بنابراین من واقعاً می خواهم شوهرم دیگر از حالت دفاعی دست بردارد.

اما حدس بزنید چی؟ یکی از چهار سوارکار دیگر انتقاد است. و من می توانم بر دفاع دفاعی شوهرم در پاسخ به انتقاد از طرف من حساب کنم.

اگر به جای گفتن "هرگز زباله ها را بیرون نمی بری!" من گفتم: "عزیزم ، من اخیراً زیاد زباله ها را بیرون می آورم و تصمیم گرفتیم که این کار شماست. آیا می توانید با این کار به توپ برگردید؟ " و اگر به جای "تو به حرف من گوش نمی دهی" چطور؟ من گفتم: "سلام ، وقتی در حال کار با رایانه خود هستید و من در مورد روز خود به شما می گویم ، احساس می کنم نادیده گرفته شده ام. و من شروع به ساختن داستانی می کنم که ترجیح می دهید اخبار را بخوانید تا اینکه درباره روز من بشنوید. " و اگر من بیرون آمدم و پرسیدم که آیا او بیشتر برایم شام می پزد ، چطور؟ بله ، من فکر می کنم همه اینها بهتر خواهد بود.

چگونه به این ایده رسیدیم که اشکال ندارد شکایت خود را در قالب انتقاد از شریک خود مطرح کنیم؟ اگر رئیس داشتم ، هرگز به رئیس خود نمی گفتم: "شما هرگز به من حقوق و دستمزد نمی دهید!" این مسخره خواهد بود. من پرونده خود را برای اینکه من مستحق یکی هستم ارائه می کنم و آن را درخواست می کنم. من هرگز به دخترم نمی گویم: "شما هرگز اسباب بازی های خود را تمیز نمی کنید!" این به سادگی تاسف آور خواهد بود. در عوض ، من دستورات روشنی را بارها و بارها در مورد آنچه انتظار دارم می دهم. ازدواج به دلایل زیادی هیچکدام از این شرایط نیست ، اما چیزی که همان است این است است در واقع بسیار مضحک و تاسف انگیز است که در مورد اتهامات "هرگز" در همسرتان مطرح کنید.

گناهکار.

سخت است. انتقاد نکردن سخت است و دفاع نکردن سخت است.

گاهی اوقات به شوهرم آنچه را که دوست داشتم به جای پاسخ دفاعی و در عین حال واقعی اش می گفت ، می گویم. به نظر می رسد این کمی کمک می کند ، زیرا گاهی اوقات وقتی شکایت می کنم پاسخ همدلانه تری می گیرم. اما وقتی واقعاً در بالای بازی هستم ، درخواست انجام بیش از حد را می کنم. انجام کارهای فوق العاده است. من خودم را منتقد می دانم و سپس می گویم: "صبر کن! پاکش کن! منظورم این بود که بگویم ... "این تقریباً آنقدرها که دوست دارم اتفاق نمی افتد ، اما من روی آن کار می کنم. من روی آن کار می کنم زیرا هیچ کس نمی خواهد مورد انتقاد قرار گیرد و مطمئناً نمی خواهم با مردی که دوستش دارم اینگونه رفتار کنم. (بعلاوه ، من می دانم که انتقاد هرگز آنطور که می خواهم به من نمی رسد!) من سعی می کنم این جمله را به خاطر بسپارم "زیر هر انتقادی یک نیاز برآورده نشده است." اگر بتوانم به جای انتقاد ، فقط بر اساس خواسته ها و نیازهایم صحبت کنم ، هر دوی ما احساس بهتری خواهیم داشت. و من مطمئن هستم که ما در نهایت طلاق نمی گیریم!