محتوا
"یک شفا دهنده واقعی در بهبودی هر مشتری شادی می یابد." ماروین ال ویلکرسون ، CH.
ما که هستیم
دستورالعمل اصلی انسان روشن شدن این است که ما کی هستیم.
از زمان تولد ، برنامه نویسی خود را شروع می کنیم. برنامه نویسی از والدین ، معلمان ، خواهر و برادر (اولین روابط شخصی) ، دوستان و همسالان ، جامعه و هر کسی که ما پایه ای داریم ، می آید.
این برنامه نویسی زبان غالب ما می شود تا از آن برای توصیف واقعیت خود استفاده کنیم. در راه رسیدن به بزرگسالی ، ما تجربیات احساسی را که به احساسات و عواطف ما مرتبط است ، جمع آوری می کنیم.
در اوایل بیست سالگی به عنوان بزرگسالان آماده پذیرش جهان و رویاهای ما هستند. ما کاملاً برنامه ریزی شده ایم.
بخش زیبایی توانایی های ما به عنوان یک انسان این است که خالق باشیم. چگونه؟
هرچه فکر می کنیم ایجاد می کنیم. هرچه تفکر ما متمرکزتر باشد ، آن فکر واقعی تر می شود. همه ما از استادان زیادی آموخته ایم. ما خالق زندگی خود هستیم
بودن چنین قدرتمندی که واقعیت های ما را تولید می کند ، مسئولیت را به همراه دارد.
از آنجا که تفکر یا برنامه نویسی ما ، همراه با تجلی تجربیات ، ما پروژکتور زندگی خود هستیم.
با این حال ، مشکلات به دلیل تفاوت بین ذهن خودآگاه و ناخودآگاه ایجاد می شود.
واقعیت C است و ضمیر ناخودآگاه جایی است که حافظه واقعی و ایده آل های بالاتر ذخیره می شود.
تضاد - ضمیر ناخودآگاه در مقابل ضمیر ناخودآگاه
این دو ذهن در شغل خود نیز متفاوت هستند. ذهن آگاه جایی است که نفس/شخصیت ما را به سمت لذت و کسب سود سوق می دهد.
ضمیر ناخودآگاه به عنوان محافظ ما قوی تر است و بدن ما را فعال نگه می دارد و تهدیدات موجودیت ما را شناسایی می کند. اما به همین جا ختم نمی شود.
ناخودآگاه جایی است که تجسم ما پیامی را به دیگر قسمت های مغز منتقل می کند که در نهایت فرم را به خواسته های ما می رساند.
در ناخودآگاه ، نیروهای روح در حال کار هستند و پیامهای ظریفی از راهنمایی می دهند که شهود نامیده می شود.
این دو ذهن با استفاده از برنامه نویسی ، تجربیات ، احساسات ، عواطف ، و شهود یا راهنمایی ، رفت و آمد می کنند.
آیا این س becomeال پیش می آید که به چه کسی پاسخ دهیم؟
بیشتر اوقات ، ما به آنچه فکر می کنیم واکنش نشان می دهیم ، زیرا از زمانی که شناخته شده است راحت تر است. این همه را با هم گره زدن ، نفس/شخصیت ما است که از برنامه و تجربه ما لذت و کسب لذت می برد.
تضاد با این پاسخ به تصمیمات ما است.
جامعه مطمئناً در مورد دیدگاه ما نسبت به چیزها حرفی برای گفتن دارد. البته وقتی روابط شخصی ایجاد می کنیم و صمیمی می شویم ، چسبنده می شود و همه برنامه های زندگی خود را به همراه تجربیاتی که ممکن است ترس ، گناه ، شک ، شرم و قضاوت را در بر داشته باشد ، فاش می کند.
همچنین تماشا کنید: تفکر آگاهانه در مقابل ضمیر ناخودآگاه
خود واقعی خود را پیدا کنید
ما قبل از هر چیز به دنبال وضوح هستیم تا به آرمانهای خود درباره آنچه از زندگی می خواهیم برسیم.
وضوح به این معناست که ما باید از باورها و عقاید خاصی در مورد جهان و دیگران که شامل عشق ، دوستان و البته رویاهای ما می شود برای روشن شدن اینکه چه کسی در درون ماست ، حرکت کنیم.
ما به معنای واقعی کلمه باید از برنامه نویسی ناخودآگاه خود آگاه باشیم ، که به طور خودکار به شیوه ای که یاد گرفته ایم و زندگی را تجربه کرده ایم پاسخ می دهد.
روشن شدن دلیل انجام کارهایی که انجام می دهیم مشکل ساز است ، به ویژه هنگامی که فکر می کنید ضمیر ناخودآگاه در دو میلی ثانیه به زندگی پاسخ می دهد در حالی که ذهن آگاه در پنجاه و پنج میلی ثانیه به تصمیمی می رسد.
و هنگامی که تصمیمی اتخاذ کرد ، اگر ما برنامه نویسی خود را کشف نکرده باشیم ، مملو از نفس/شخصیت ، ترس ، گناه ، شک ، شرم و قضاوت است ، بنابراین می توانیم گزینه بهتری را انتخاب کنیم که باید صادقانه با نحوه عملکرد ما مطابقت داشته باشد. احساس کردن
احساسات حقیقت دارند ؛ افکار ممکن است حقیقت داشته باشند یا نباشند
انتخاب
ساده ترین راه برای انتخاب و آگاهی برای خود واقعی بودن ، روابط شخصی ، به ویژه روابط صمیمی یا زناشویی است. به عبارت دیگر ، شما سعی می کنید خود را در یک رابطه پیدا کنید. و چرا؟
از آنجا که ما آنچه را که برای رشد نیاز داریم جذب می کنیم ، روابط خود را در زندگی خود پیش بینی کرده ایم تا به چیزی تبدیل شود که ما فکر می کنیم و احساس می کنیم. در حال حاضر برنامه نویسی و تجربه پردازش نشده کاملاً نمایان می شود.
بنابراین ما جذب دیگری می شویم ، زیرا آنها چیزی را نشان می دهند که ما فکر می کنیم ، دوست داریم یا تحسین می کنیم. البته در این جاذبه ویژگی ای وجود دارد که ما تحسین می کنیم اما ظاهراً آن را نداریم.
حقیقت این است که "ما آنچه را که در دیگران تشخیص می دهیم در خود داریم". اما ، ما قرارداد می بندیم زیرا شریک آینده ما چیزهای اضافی را برای ساختن زندگی ایده آل ما به ارمغان می آوردبه قطبی شدن آغاز می شود.
در مسیری که خود را در یک رابطه می بینید ، درگیری شما از قبل بین شما و آنچه که فکر می کنید و احساس می کنید آغاز شده است.
بنابراین آنچه شما جذب کرده اید آنتاگونیست است که شما را به چالش می کشد تا برنامه خود را از برنامه خارج کرده و انتخاب کنید که می خواهید چه کسی باشید ، جایی که تفکر و احساس باید با هم به توافق برسند.
صمیمیت
هنگامی که صمیمیت شروع می شود ، چالش واقعی یافتن خود در یک رابطه در نوسان است.
دیدگاه من همه افکار ، احساسات ، گناه ، شک ، شرم و ترس ما را از زندگی افشا می کند. وظیفه روابط این است که مدل خود را از جهان و خودمان بازنگری کنیم.
بله ، کارش این است! هیچ کس نگفت تکامل هموار و آسان است. و آمدن از طرف کسی که در برابر او بسیار آسیب پذیر هستید می تواند چالش را دشوارتر کند. اما ، آنها را به خود جذب کردید تا به شما نشان دهند که به عنوان یک فرد فردی هستید ، و آنها در کشف خود اصیل خود به شما کمک می کنند.
هدف اصلی یک رابطه این است که به شما نیت و انگیزه خود را برای انجام و بودن در هر لحظه از زندگی نشان دهید. بنابراین ، مسئولیت درگیری ها در یک رابطه کجاست؟
حقیقت این است که کسی دکمه های شما را فشار می دهد. این محرک یکی از برنامه های شما یا یک تجربه حل نشده است. این وظیفه شماست که به اشتباه بودن درک خود پی ببرید و اینکه چرا ما این کشمکش را به خود جلب کردیم ، که در واقع یک تعارض در درون خود ماست.
به طور خلاصه
همه مشکلات با برنامه نویسی شما و مدل شما از جهان شروع می شود. تمام راه حل های تعارض با مسئولیت پذیری و آموختن از تعارض پایان می یابد.
تفکر اساس واقعیتی است که شما خلق کرده اید. احساسات و احساسات حقیقت آن چیزی است که شما هستید.
بنابراین، شما باید با احساس خود روبرو شوید و به اشتراک بگذارید و سعی کنید خودتان در یک رابطه باشید. نه آنچه شما فکر می کنید.
وقتی افکار و احساسات در یک راستا هستند ، شما در خود واقعی خود ایستاده اید. شادی محصول نهایی است.