محتوا
- آیا شخص دیگری می تواند شما را خوشحال کند؟
- این یک افسانه فرهنگی است که شخص دیگری می تواند به ما احساس بدبختی دهد
"وقتی ما ازدواج کردیم ، من تصور می کردم که او راه حل است."
"من واقعاً فکر می کردم او مرا خوشحال می کند و من فکر کردم که می توانم او را تغییر دهم."
"ما تمرکز زیادی روی عروسی داشتیم ، چرا ازدواج ما در درجه دوم اهمیت قرار داشت."
"من 33 ساله بودم و این همان چیزی بود که همه در آن زمان در اطراف من انجام می دادند."
"من هرگز این باور اجتماعی را زیر سوال نبردم که بودن با کسی بهتر از تنها بودن است ... ازدواج کردن بهتر از طلاق گرفتن است. من فقط دیگر اینطور نمی بینم. "
اینها اظهارات واقعی مشتریان است.
آیا شخص دیگری می تواند شما را خوشحال کند؟
از همان دوران کودکی ، این تصور وجود دارد که شخص دیگری توانایی خوشحال کردن شما را دارد. شما آن را در فیلم ها (نه فقط فیلم های دیزنی) دیدید ، آن را در مجلات و کتاب ها خواندید و آن را آهنگ به آهنگ شنیدید. این پیام که شخص دیگری شما را خوشحال می کند در ضمیر ناخودآگاه شما نقش بسته و در سیستم اعتقادی شما ادغام شده است.
مشکل این سوء تفاهم این است که طرف مقابل تقریباً همیشه سر زشت خود را برمی گرداند. اگر معتقدید که شخص دیگری شما را خوشحال می کند ، باید برعکس آن را نیز باور کنید که شخص دیگری می تواند شما را ناراضی کند.
در حال حاضر ، من نمی گویم افرادی که با آنها کار می کنم اغلب اوقات ناراضی نیستند. آن ها هستند.
با این حال ، بیایید زیر پوشش این فرض نگاه کنیم که شخص دیگری جایی است که ما احساس رفاه و عشق خود را از آن دریافت می کنیم.
من با یک مشتری صحبت می کردم ، بگذارید او را جان صدا کنیم. جان به من اعتراف کرد که در 30 سالگی ازدواج کرده است زیرا برای انجام این کار تحت فشار بود. بنابراین ، او با یک خانم ملاقات کرد و او را دوست داشت ، بنابراین با او ازدواج کرد. پس از 6 سال ، سطح ارتباطات عملاً وجود نداشت. آنها یک سال از هم جدا شدند ، در شهرهای مختلف زندگی کردند و هر ماه یکبار یکدیگر را می دیدند. پس از یک سال ، همسر سابق جان کریستی گفت که دیگر نمی خواهد با او باشد. مخفیانه جان شگفت زده شد! او خیلی راحت و خوشحال بود.
سپس جان شجاعت به خرج داد و از زن دیگری خواست بیرون برود. برای خوشحالی جان ، او گفت بله. آنها شروع به ملاقات کردند و پس از 6 ماه ، دختر جدید ، جن ، دقیقاً همان کلمات را به جان گفت. "من دیگر نمی خواهم با تو باشم".
جان خراب شد! او دچار افسردگی عمیق و تاریکی شد که در نهایت منجر به اقدام به خودکشی شد. جان می دانست که نیاز به کمک دارد.
او شروع به رفتن به سمینارها و خواندن کتاب کرد. او سرانجام برای ارتباط با خود و روابطش با الگوی متفاوتی روبرو شد. جان متوجه شد که این زنان نیستند که باعث تفاوت واکنش او شده اند. نحوه تفکر او در مورد این زنان ، داستان و معنایی که او با هر زن در ارتباط داشت ، باعث واکنش های کاملاً قطبی او شد. به هر حال ، این زن دقیقاً همان چیزی را به او گفت. اولین باری که خوشحال شد. بار دوم که او آنقدر ناراحت بود که سعی کرد خودکشی کند.
همچنین ببینید: چگونه در ازدواج خود شادی را بیابید
این یک افسانه فرهنگی است که شخص دیگری می تواند به ما احساس بدبختی دهد
بسیاری از مردم بر این باورند که دیگران می توانند به آنها احساساتی مانند ناراحتی را بدهند ، از نظر علمی دقیقاً نادرست است و اساس بسیاری از سرزنش های غیر ضروری ، شرم آور و در نهایت رنج های احساسی است.
به روابط خود فکر کنید. آیا هنوز در ابتدای رابطه خود لحظاتی از خشم یا کسالت یا ناراحتی نداشتید؟ در نتیجه ، آیا تا به حال جایی بوده اید که در آن احساس آرامش ، شادی و ارتباط داشته باشید ، حتی زمانی که هیچ کس دیگری آنجا نبود؟
من از شما دعوت می کنم که متوجه نوسانات اجتناب ناپذیر خود در خلق و خو شوید. آیا واقعاً هر ثانیه از روز ناراضی هستید؟ شاید شما اینطور فکر کنید ، اما این است واقعا چه خبر است؟
در حال حاضر ، حتی اگر احساس خوشبختی از درون ایجاد می شود (معمولاً ناخودآگاه) ، این بدان معنا نیست که شما باید با کسی کنار هم بمانید.
من همچنین نمی گویم که همه چیز در ذهن شماست. اتفاقات واقعی در روابط رخ می دهد: تقلب ، خشونت فیزیکی ، سوء استفاده روانی ، تراژدی و غیره این موارد واقعاً اتفاق می افتد.
نکته ای که می خواهم در اینجا به آن اشاره کنم این است که وقتی عاشق (یا از عشق) کسی می شویم ، این در درون ما اتفاق می افتد ، در افکار ، بدن و بیوشیمی خود ما.
این موضوع اهمیت دارد زیرا فقط یک نفر به این طبیعت درونی زندگی نیاز دارد.
فقط به یک شریک نیاز است که به تفکر عادی خود در مورد شریک زندگی و ازدواج اهمیت ندهد.
فقط یک نفر طول می کشد تا به شیوه معمول خود عمل نکند یا واکنش نشان ندهد ، تا تغییری رخ دهد.
تفکری که به ذهن ما می رسد با تفکر ما متفاوت استبه باز هم امیدی برای خوشبختی وجود دارد. شما منابع درونی را دارید تا بتوانید آن را به طور پیوسته تر ، با یا بدون شریک زندگی خود تجربه کنید.