محتوا
- 1. نشان دهنده بلوغ است
- 2. هر آنچه را که می گویند درست است منعکس می کند
- 3. نشان دهنده مسئولیت است
- به مسائل اعتماد در یک رابطه اعتماد کنید
- عدم اعتماد به شریک زندگی مانع عشق می شود
- وقتی به طور کامل اعتماد کنیم ، انرژی های مولد بیشتری داریم
- جلوگیری از اعتماد باعث می شود رابطه شما جذابیت کمتری داشته باشد
فلسفه من این است که دو ستونی که عشق بر آنها استوار است اعتماد و احترام هستند. این یک مفهوم بسیار مهم است. این دو مورد برای رشد و حفظ عشق نیاز دارند. این بدان معناست که ما باید به شخصی که با او در ارتباط هستیم اعتماد کنیم و باید به او احترام بگذاریم ، وگرنه در نهایت عاشق او می شویم.
این یکی از نویسندگان مورد علاقه من ، استفان کینگ بود ، که نوشت: "عشق و دروغ با هم ، حداقل برای مدتی طولانی" همراه نمی شوند. آقای کینگ کاملا درست می گفت. دروغها ناگزیر باعث افزایش اعتماد و اطمینان ما نسبت به همسرمان می شود. بدون اعتماد به نفس ، عشق ، حداقل عشق واقعی نمی تواند دوام بیاورد.
اعتماد کردن به کسی به این معناست که وقتی می گویند ، "من کاری انجام می دهم ، ___________ (جای خالی را پر کنید)" ، آنها این کار را انجام می دهند. من بعد از مدرسه بچه ها را می برم ، کار می کنم ، شام درست می کنم و غیره. " وقتی آنها می گویند کاری را انجام می دهند ، من معتقدم آنها این کار را انجام می دهند. وقتی می گویم "A" شما "A" می گیرید نه "B" یا "C". آنچه را که گفته ام به دست خواهید آورد. نه تنها به این معنی است که ما به آنها اعتماد داریم و معتقدیم که آنها کاری انجام خواهند داد ، چندین پیام دیگر نیز در این رفتار نهفته است.
1. نشان دهنده بلوغ است
اگر شریک زندگی شما کودکانه است ، نمی توانید مطمئن باشید که آیا او واقعاً کاری را انجام می دهد یا نه. بزرگسالان در واقع آنچه را که می گویند انجام می دهند. ثانیاً ، این بدان معناست که من می توانم آن را از لیست "کارهای انجام شده" حذف کنم و بدانم که هنوز باید انجام شود. این برای من تسکین دهنده است. در نهایت ، این بدان معناست که ما می توانیم به "حرف آنها" اعتماد کنیم. در حال حاضر در روابط ، این که بتوانیم به "کلمه" شرکای خود اعتماد کنیم بسیار زیاد است. اگر نمی توانید به شما اعتماد داشته باشند ، یا اگر نمی توانید به شریک خود اعتماد کنید که کاری را که او می گوید انجام دهد ، ما همه چیز را زیر سوال می بریم. ما از هر چیزی که از آنها می خواهیم تعجب می کنیم. آیا این کار را خواهند کرد؟ آیا آنها به یاد دارند که این کار را انجام دهند؟ آیا باید آنها را ترغیب کنم یا برای انجام این کار به آنها دست بزنم؟ بدون توانایی اعتماد به شریک خود ، امید خود را از دست می دهیم.
امید از نظر دیدن آینده ای روشن تر با شریک زندگی ما مهم است. بدون امید ، ما حس خوش بینی خود را از دست می دهیم که اوضاع بهتر خواهد شد و با یک بزرگسال یا کسی که می تواند شریک و والدینی باشد که نیاز داریم نیمی دیگر از بار را بر عهده بگیریم ، در ارتباط هستیم. اینکه ما به طور مساوی زیر یوغ هستیم ، یا اینکه فقط باید بخشی از کار تربیت فرزندانمان ، اداره خانه ، پرداخت قبوض و غیره را انجام دهیم.
2. هر آنچه را که می گویند درست است منعکس می کند
اعتماد نه تنها دلالت بر این دارد که آنها آنچه را که می گویند انجام خواهند داد. همچنین نشان می دهد که می توان به آنچه می گویند اعتماد کرد. اگر مردم دروغ بگویند ، یا اگر حقیقت را گسترش دهند یا آراسته کنند ، همین پویایی صدق می کند. اگر کودکان ما 5 درصد مواقع دروغ می گویند ، ما همه چیز را زیر سوال می بریم. ما 95 درصد دیگر مواردی را که آنها می گویند زیر سوال می بریم. این انرژی زیادی را می گیرد و صمیمیت را می خورد. شرکای ما نیز وقتی احساس می کنند که در 95 درصد مواقع حقیقت را می گویند دچار سوءتفاهم و سرخوردگی می شوند. اما یک ضرب المثل قدیمی در روانشناسی وجود دارد که می گوید: "اضطراب یا ناشی از وظیفه ای است که آمادگی آن را نداریم یا آینده ای نامعلوم." به سختی می توان یک رابطه بلندمدت را بر عدم قطعیت اتفاقاتی که در حال رخ دادن یا رخ ندادن است ، اعتقاد به آنچه دیگران می گویند یا باور نکردن آنها ، ایجاد کرد.
3. نشان دهنده مسئولیت است
من فکر می کنم دلیل دیگری که اعتماد برای یک رابطه بسیار مهم است این است که پایه ای برای توانایی ما برای ترک خانه در آغاز یک روز کاری است. اگر به همسرم اعتماد کنم چون مسئول هستند ، کمتر می ترسم که به من خیانت کنند یا روابط جنسی خارج از رابطه داشته باشند. اگر نمی توانم در دنیای عادی ما به آنها اعتماد کنم ، چگونه می توانم از این نظر مطمئن باشم که آنها رابطه ای نخواهند داشت؟ ما باید به همسران خود اعتماد کنیم وگرنه همیشه در ناخودآگاه ما این ترس وجود دارد که آنها ممکن است نقشه ای طراحی کنند که احساس امنیت من را متزلزل کند. ما متوجه می شویم که اگر نمی توانیم به همسران خود اعتماد کنیم ، خود را در معرض آسیب یا شکسته شدن قلب خود قرار می دهیم.
نه تنها این مسئله وجود دارد که نمی دانید می توانید به شریک زندگی خود اعتماد کنید ، بلکه کل مسئله عصبانیت آنها زمانی است که احساس می کنند شما به آنها اعتقاد ندارید (زیرا این بار آنها راست می گفتند). به ناچار ، این امر به مقایسه رفتار آنها با رفتار کودک می انجامد. من نمی دانم چند بار در درمان شنیده ام ، "مثل اینکه من سه فرزند دارم." هیچ چیز زودتر از مقایسه با یک کودک باعث عصبانیت یک زن یا مرد نمی شود یا باعث احساس بی احترامی آنها نمی شود.
به مسائل اعتماد در یک رابطه اعتماد کنید
توانایی اعتماد کردن در بزرگسالی دشوار است. توانایی ما برای اعتماد معمولاً در کودکی آموخته می شود. ما یاد می گیریم که به مادر ، پدر ، خواهران و برادران خود اعتماد کنیم. سپس یاد می گیریم به بچه های دیگر همسایه و اولین معلم خود اعتماد کنیم. ما یاد می گیریم به راننده اتوبوس ، اولین رئیس ، اولین دوست پسر یا دوست دختر خود اعتماد کنیم. این فرآیند نحوه یادگیری اعتماد است. اگر متوجه شویم که نمی توانیم به مادر یا پدر خود اعتماد کنیم زیرا آنها از نظر احساسی ، جسمی یا جنسی ما را مورد سوء استفاده قرار می دهند ، این سوال را مطرح می کنیم که آیا می توانیم اصلاً اعتماد کنیم یا خیر. حتی اگر این والدین ما نیستند که از ما سوء استفاده می کنند ، اگر آنها از ما در برابر شخص ، عمو ، پدربزرگ و غیره که از ما سوء استفاده می کنند محافظت نمی کنند ، ما مشکلات اعتماد را ایجاد می کنیم. اگر روابط اولیه ای داشته باشیم که شامل خیانت یا خیانت باشد ، مسائل اعتماد ایجاد می شود. وقتی این اتفاق می افتد ، ما شروع به فکر می کنیم که آیا می توانیم اعتماد کنیم. آیا باید اعتماد کنیم؟ یا ، به اعتقاد برخی ، آیا بهتر است جزیره باشیم. کسی که مجبور نیست به کسی اعتماد کند یا به کسی اعتماد کند. کسی که به کسی احترام نمی گذارد ، به چیزی از هیچکس احتیاج ندارد ، نمی تواند توسط کسی صدمه ببیند. امن تر است. لزوما رضایت بخش تر نیست ، اما ایمن تر است. با این حال ، حتی افرادی که دارای مسائل اعتماد هستند (یا همانطور که به آنها مسائل صمیمیت اشاره می کنیم) مشتاق رابطه هستند.
عدم اعتماد به شریک زندگی مانع عشق می شود
یکی از بزرگترین دلایلی که اعتماد مسئله مهمی در رابطه است این است که اگر به شریک خود اعتماد نداریم ، بخشی از قلب خود را محدود می کنیم. ما محافظت می شویم آنچه من مرتباً به مشتریان خود می گویم این است که اگر به شریک خود اعتماد نداریم ، کمی یا یک تکه قابل توجه یا بخش بزرگی از قلب خود را (10، ، 30 or یا 50 hearts قلب ما) محدود می کنیم. به ممکن است ما نرویم ، اما بخشهایی از روزمان را به این فکر می کنیم که "چقدر از قلبم باید عقب بماند". ما می پرسیم "اگر من خودم را در دست آنها بگذارم و آنها به من خیانت کنند چه؟" ما شروع به بررسی تصمیماتی می کنیم که آنها هر روز می گیرند و از آن تصمیم می گیریم تا تصمیم بگیریم که آیا باید مقدار زیادی از قلب خود را نگه داریم یا فقط مقدار کمی. این بدان معناست که ما دسترسی به دنیای درونی مان را محدود می کنیم ، تا آنجا که به خودمان اجازه می دهیم از آنها مراقبت کنیم و برای آینده ای با آنها برنامه ریزی کنیم. ما خود را برای این احتمال آماده می کنیم که به اعتماد ما خیانت شود. ما نمی خواهیم کور شویم و بی آمادگی گرفتار شویم. زیرا ما در سطحی عمیق می دانیم که اگر نتوانیم به آنها اعتماد کنیم ، در نهایت آسیب خواهیم دید. به منظور کاهش این احساس صدمه قریب الوقوع و در تلاش برای به حداقل رساندن درد. ما شروع به مهار عشق و مراقبت از آنها می کنیم. محافظت شود ما می دانیم که اگر قلبمان را به روی آنها باز کنیم و از آنها مراقبت کنیم ، به آنها اعتماد کنیم ، ممکن است آسیب ببینیم. این روش ما برای به حداقل رساندن صدمه است. ما از آنچه ممکن است در راه باشد می ترسیم. وقتی آن روز فرا می رسد می خواهیم مسئولیت یا کنترل میزان آسیب دیدگی خود را بر عهده بگیریم. در اصل برای به حداقل رساندن احتمال نابودی ما. ما می دانیم که باید در کنار فرزندانمان باشیم تا بتوانیم به کار خود ادامه دهیم. ما می دانیم که اگر آسیب پذیری خود را به آنها محدود کنیم ، فقط می توانیم کمی آسیب ببینیم (یا حداقل این چیزی است که ما به خود می گوییم).
وقتی به طور کامل اعتماد کنیم ، انرژی های مولد بیشتری داریم
با این حال ، ما رویای رابطه ای را می بینیم که در آن مجبور نیستیم هیچ یک از قلب خود را عقب نگه داریم. رابطه ای که در آن ما به بهترین وجه با قلب خود به شریک خود اعتماد می کنیم. جایی که ما برای بررسی نگرش ها و تصمیمات روزانه آنها انرژی صرف نمی کنیم تا تصمیم بگیریم چقدر از خودمان را باز می کنیم ، چقدر قلب خود را به خطر می اندازیم. یکی اینکه ما به طور ضمنی به آنها اعتماد کردیم. جایی که انرژی ما می تواند به جای تلاش های محافظتی ، به سمت تلاش های سازنده برود.
اعتماد مهم است زیرا اگر بتوانیم به آنها اطمینان دهیم که به حرف هایشان پایبند هستند ، می توانیم با قلب خود به آنها اعتماد کنیم. ما می توانیم با عشق به آنها اعتماد کنیم. ما دنیای درونی خود را به روی آنها باز می کنیم و به همین دلیل آسیب پذیر می شویم. اما اگر آنها نشان داده اند که نمی توانند با چیزهای کوچک قابل اعتماد باشند ، ما می دانیم که باید مقدار قابل توجهی از قلب خود را نگه داریم.
جلوگیری از اعتماد باعث می شود رابطه شما جذابیت کمتری داشته باشد
شرکای ما ممکن است درک کنند یا نکنند که ما شروع به مهار بخشی از قلب خود کرده ایم. و فقط به این دلیل که فردی قسمتی از قلب خود را نگه می دارد ، لزوما به این معنی نیست که او قصد ترک همسر خود را دارد. این به سادگی به این معنی است که یک فرد از این ترس دارد که احساساتش در خطر است و باید پیش از هر چیز به حالت حفظ خود برود. هنگامی که ما شروع به مهار مقدار کمی از قلب خود می کنیم ، اکثر مردم حداقل خیال می کنند که همسر خود را ترک می کنند و اینکه چه خوب می شود با کسی که می تواند به او اعتماد کند خوشایند باشد. هنگامی که حجم بیشتری از قلب ما متوقف می شود ، افراد در واقع در صورت خیانت به خود برنامه های احتمالی را شروع می کنند. یکبار دیگر ، این لزوما به این معنا نیست که آنها در واقع در حال ترک هستند ، اما آنها می خواهند در هر صورت آماده باشند.
اگر احساس می کنید شریک زندگی شما دور است ، شاید وقت آن رسیده باشد که س askال خود را مطرح کنید ... آیا به من اعتماد دارید؟ زیرا اگر پاسخ شما "نه" است ، پس شاید لازم باشد با یک متخصص در مورد علت این امر صحبت کنید.